نمی‌گم مرگ بر اونائی که رفتن، میگم درود به اونائی که نرفتن!

دیدار گرم و بی پرده‌ی تعداد انبوهی از هنر من دان و کلاً کسانی که یا مثل نجفی و شریفی نیا عموماً به بیت رهبری آویز هستند و یا آویز نیستند ولی اخیراً تب می‌کنند ولی همانجوری خودشان را به دیدار معشوق می‌رسانند باعث شد تا علیرغم تمام شایعات موجود در مورد رهبری با مضمون قاتله و باطله باری دیگر جهان چهره‌ی لطیف و احساسی و هنری و سایر چهره‌های رمانتیک رهبری را عین بز تماشا بکند و اصلاً از خودش نپرسد که حالا این وسط شأن نزول این دیدار صمیمانه کلاً چی بود . البته برخی هنر من دان مانند سعید آقاخانی نیز در این ملاقات با آستین کوتاه در بیت حاضر شدند که به همین مناسبت و با توجه به نمایان شدن آرنج نامبردگان حواس معظم له یک کمی پرت مسائل سکسی شد که شکر خدا به روی خودش نیاورد .

در سوی دیگر جبهه‌ی جنگ نرم که نمیدانم چرا هرچی شاعر و نویسنده و بازیگر و نقاش و خطاط و خلاصه هنرمند راستکی و آدم حسابی همیشه اینطرف جبهه قرار دارد تعداد قلیلی نیز (قلیل یک تعداد کمی است که از امام حسین تا آزادی را پر می‌‎کند برای همین دیده نمی‌شود) به این ملاقات خودجوش ، زورکی دعوت شده بودند که نرفتند که احتمالاً بزودی یا اعترافاتشان را در دادگاه می‌شنویم یا افشاگری‌هایشان را در همین صدای امریکای خودمان یا کلاً ممنوع الکار و تصویر می‌شوند و ضرغامی فوری می‌آید می‌گوید اگر یکنفر تا حالا ممنوع التصویر شده بمن نشان بدهید و ممنوع التصویر مورد اشاره چون توی زندان است هیچکسی نمی‌تواند به هیچکس دیگری نشانش بدهد و مدیر شبکه سه هم تهش می‌آید می‌گوید «ما مشکل طناز قوی داریم» .

البته در زمینه‌ی بازیگری شکر خدا ما چند جور هنرمند دیگر هم داریم که اصلاً راه ندارد که به اینجور ملاقات‌ها دعوت بشوند که حالا بیایند و یا نه. مثلاً الآن برو عزت الله‌انتظامی را دعوت کن یکجوری نگاهت می‌کند دلت می‌خواهد بروی بمیری یا به پرستوئی بگو می‌گوید دلم می‌خواهد بروم حیف که اسلام دست و پای ما را بسته یا به حمید جبلی بگو حتماً یک جوابی می‌دهد که به خودت و آقا یک هفته بخندی یا به اکبر عبدی بگو می‌گوید دقیقه‌ای چقدر می‌دهند که بروم توی فیلم این ملاقات؟!

حالا اینکه جریان بازیگران ما چرا اینجوری است را والا ما خودمان هم نمی‌دانیم. هر وقت جریان نویسندگان و خوانندگان و شعرا و بقیه را هم فهمیدیم که چرا دقیقاً همینجوری است جریان بازیگرها را هم می‌فهمیم!

علیرضا رضایی ـخودنویس